Türkiye'de yaşarken ne kadar alışmışız evlerimizi başkalarının temizlemesine. O kadar normal olmuş ki bu durum aslında ne kadar büyük bir lüks olduğunu unutuvermişiz. Söz veriyorum bir daha evimi başkasının temizlemesi lüksüne sahip olursam hiç unutmayacağım ne kadar şanslı olduğumu.
Amerika'ya geldiğimden beri evimizi kendimiz temizliyoruz. Mecburen. Öbür türlüsü hem çok pahaıya geliyor, hem de bizim yaptığımızdan daha temiz olmuyor ev. Camların silinmesini, yemek yapılmasını falan zaten baştan unutmak lazım. Fazla detaya, köşeye, bucağa girilmesini de hiç ummamakta fayda var. Jaluzilerin tozunun alınmasını istersen 'I don't like it' cevabıyla karşılaşabiliyorsun. Benim başıma geldiğinden değil, başkalarının yalancısıyım.
Biz normalde iki haftada bir evi kendimiz temizliyoruz. Aslında iki kişi girişince eve, iki saatte tertemiz oluyor her yer. Ama eğer iki haftayı biraz geçirirsek birden işin rengi de değişiyor. Her zaman öyle olmuyor ama olunca da o günden nasıl kaçmak istediğimi anlatamam. Bir başladıktan sonra problem yok, bir şekilde bitiyor ama başlayana kadar bu konuyu unutturmak ve geçiştirmek için elimden geleni yapıyorum. Tabi gün geçtikçe daha da zorlaşıyor temizlik.
Sonuç?
Sonuç ortada, köşelerde biriken toz öbekleri, mutfağın yerinde kurumuş sebze parçaları, banyonun yerinde biriken saçlar... Yazarken bile içim fena oldu. Anlayacağınız bugünlerde yine öyle bir aşamaya geldik. Her güne 'bugün bu ev temizlenecek' diye başlıyorum, sonra nasıl oluyorsa daha önemli işler giriyor araya. Ama artık bu son.
Bugün temizlenecek bu ev!
No comments:
Post a Comment